Hitchcockova miljenica Grace Kelly, odnosno princeza od Monaca, u filmu je portretirana kao zatočenica svijeta koji joj nije pripadao, iako ona ostaje puno jači karakter od »Raya«, kako je zvala svog muža, princa Rainiera III.
CANNES Znate li zašto u svojim filmovima preferiram sofisticirane plavuše? Zato što me zanimaju prave dame koje u spavaćoj sobi postaju kurve – rekao je Hitchcock u znamenitom intervjuu koji je slavni režiser dao Francoiseu Truffautu, referirajući se na Grace Kelly i njen »indirektni seksepil«.
Još prije no što je najnoviji biopic Oliviera Dahana »Grace of Monaco« s Nicole Kidman u ulozi monegaške princeze Grace ugledao canneski crveni tepih, njena kneževska obitelj digla je veliku prašinu oko tog filma opisavši njegov trailer kao čistu farsu. No, koliko god filmski foršpani često otkrivaju previše, teško da bi se iz jednog običnog trailera dale naslutiti prave autorove namjere, ma koliko one u svojoj malicioznosti draškale tabloidnu maštu.
Mitska plavuša
Dahanov film jučer je svečeno otvorio 67. po redu međunarodni filmski festival u Cannesu. Film je prikazan izvan konkurencije za nagrade, a odabir teme valjda nije mogao biti glamurozniji – što Cannes jako voli – već samim time što je jedna od najpoznatijih scena iz glumičina opusa, ona iz »Uhvatite lopova« s Caryjem Grantom, vezana upravo za njihovo brčkanje u moru ispred canneskog hotela »Carlton«. Naravno, Dahanov film imao je i više no dovoljno veliki budžet da si je autor mogao dozvoliti snimanje na originalnim lokacijama Azurne obale i nije morao tegliti kompletnu ekipu u Opatiju, Antibes ili neku drugu sličnu lokaciju koja bi glumila Cannes kao što je to, barem kad je o slavnim princezama riječ, u »Diani« učinio Oliver Hirschbiegel koji je jako morao paziti da mu u kadar ne uleti agresivna žuta reklama pajzla za otkup zlata pored hotela »Imperial« dok se Naomi Watts spuštala njegovim stepenicama. Doduše, neke talijanske lokacije ipak su glumile Monaco, jer je u današnjem Monte Carlu načičkanom neboderima naprosto nemoguće rekonstruirati njegove vedute iz šezdesetih.
Režija: Olivier DahanScenarij: Arash AmelUloge: Nicole Kidman, Tim Roth, Frank Langella, Parker Posey, Milo Ventimiglia, Derek Jacobi, Paz VegaFotografija: Eric GautierMontaža: Olivier Gajan
Nicole Kidman kao Grace Kelly? Ako je – zadržimo li se na mitskim plavušama – Michelle Williams mogla glumiti Marylin Monroe, onda valjda i Kidman može glumiti Grace. Već samim time što je njena uloga u Amenabarovim »Uljezima« čiji se imidž približio Grace Kelly iz njenih ponajboljih vogueovskih dana, poslužio kao sjajni i krajnje uspješni test.Inače, Dahanov komad fokusiran je na 1962. godinu kad se Grace već bila udaljila od hollywoodskih reflektora, ali Hitchcock (Roger Ashton-Griffiths) dolazi u njenu mongeašku palaču zamoljen da joj se obraća s »altesse«, te joj nudi ulogu u novom filmu »Marnie« koju ona odbija iz obiteljskih razloga, pa je uloga pripala Tippi Hedren. Već tada se u njenu bračnu krizu umiješala i ona politička, kad dolazi do oštrog sukoba između njena supruga princa Rainiera III (Tim Roth) i Charlesa de Gaullea (André Penvern) oko statusa kneževine Monaco kao porezne oaze.
Film za nedjeljno popodne
Grace je u filmu portretirana kao zatočenica svijeta koji joj nije pripadao, iako ona ostaje puno jači karakter od »Raya«, kako je zvala svog muža, princa Rainiera III. Upravo je ona ta koja će kao u nekoj bajci zaustaviti dvorske intrige, raskrinkati zločestu prinčevu sestru i tipičnom američkom energičnošću izvući kneževinu iz francuskih kandži, iako je Ray tražio od nje da ne govori ništa, već da samo klima glavom. Čak će natjerati de Gaullea da prihvati njen poziv za bal Crvenog križa na kojem se obraća uzvanicima pacifističkim i emotivnim govorom, nakon što je Maria Callas (Paz Vega) izvela ariju iz »Cavallerie rusticane« (francuski predsjednik ju je tada opisao kao »američku Afroditu«).
Iako već na samom početku filma Dahan navodi da je riječ o »fikciji inspiriranoj stvarnim događajima«, film ne donosi nikakva senzacionalna ni šokantna otkrića, a još manje viri u kneževsku bračnu postelju, već se sve svelo na tipični umiveni komad za nedjeljno popodne koji nikog ne udara u prepone. Komad o princezi koja je vjerovala u bajke i ljubav. No ako je princeza Grace išta naučila od legendarnog Hitcha, to je bio njegov životni i filmski savjet – »Nikad nemoj stajati preblizu rubu kadra«.
»Sils Maria« – Olivier Assayas»Saint Laurent« – Bertrand Bonello»Winter sleep« – Nuri Bilge Ceylan»Maps to the stars« – David Cronenberg»Deux jours, une nuit« – Jean-Pierre i Luc Dardenne»Mommy« – Xavier Dolan»Captives« – Atom Egoyan»Adieu au langage« – Jean-Luc Godard»The Search« – Michel Hazanavicius»The Homesman« – Tommy Lee Jones»Still the water« – Naomi Kawase»Mr. Turner« – Mike Leigh»Jimmy’s Hall« – Ken Loach»Foxcatcher« – Bennett Miller»Le meraviglie« – Alice Rohrwacher»Timbuktu« – Abderrahmane Sissako»Relatos salvajes« – Damian Szifron»Leviathan« – Andrej Zvjagintsev
