Pobjednici – Xavier Dolan, Ken Loach, Jaclyn Jose, veteran Jean-Pierre Leaud, Shahab Hosseini i Asghar Farhadi / Foto Reuters
Ken Loach jedan je od redatelja koji je glavnu nagradu – Zlatnu palmu – dobio dva puta, sada za film koji je rasplakao mnoge. Nagradu za režiju podijelila su dva autora – Francuz Assayas i Rumunj Kanađanin Mungiu, a glumačke nagrade iznenadile su sve
CANNES Ružno je kad se canneski filmovi počinju svoditi na brojke i ocjene. Kao da nismo u završnici festivala nego na kraju školske godine. Što kažu tablice na zadnjoj stranici cannskog izdanja poslovnih filmskih časopisa »Screen International« i »Le Film Francais«? Koji film ima najveću prosječnu ocjenu? Što reći za izvrsni film »Toni Erdmann« u režiji Njemice Maren Ade, kojem su canneki kritičari dali najveću ocjenu u recentnoj povijesti festivala i koji je slovio za najvećeg favorita, da bi ga festivalski žiri predvođen Georgeom Millerom posve ignorirao?
Isto tako, kritičar lijevog »Liberationa« ocijenio je film Kena Loacha »Ja, Daniel Blake« debelim crnim križem, što je gore od »keca«, dakle, otprilike isto kao da je netko iscrtao na autorovu čelu svastiku, napisavši da je njegov autor »postao karikatura samog sebe«, te da je snimio »ljevičarski film za desničarsku publiku«, možda i zato jer otpor svodi na čisti teorem, odnosno poruku išaranu sprejem na zidu zgrade socijalnog. No to nije zasmetalo Georgea Millera & Co. da mu dodijeli Zlatnu palmu, jer su članovi njegova žirija, kao uostalom i dobar dio publike, izlazili iz dvorane sa suzama u očima.
Nagrada za miljenika
Nakon »Vjetra koji povija ječam«, Loach nanovo trijumfira u Cannesu, čime se pridružio autorima poput Imamure, Kusturice, Coppole, Billea Augusta i braće Dardenne, koji su Zlatnu palmu osvajali dvaput.
Zlatna palma (Najbolji film): »Ja, Daniel Blake«, Ken Loach (Velika Britanija)
Grand Prix: »Juste la Fin du Monde« (To je samo kraj svijeta), Xavier Dolan (Kanada)
Nagrada žirija: »American Honey«, Andrea Arnold (Velika Britanija)
Najbolji redatelj: Cristian Mungiu (Rumunjska) za film »Bacalaureat« (Matura) i Olivier Assayas (Francuska) za film »Personal Shopper«
Najbolji scenarij: Asghar Farhadi (Iran) za film »Forushande« (Trgovac)
Najbolja glumica: Jaclyn Jose (Filipini) za »Ma’ Rosa«
Najbolji glumac: Shahab Hosseini (Iran) za film »Trgovac«
O brojkama i slovima na displeju smartphona pričaju i dva filma koji su ex aequo podijelili nagradu za režiju, ma koliko njihovi prosedei bili dijametralno suprotni – »Personal Shopper« Oliviera Assayasa i »Bacalaureat« Cristiana Mungiua. U Assayasa svijet je sveden na dimenzije smartphonea kao »medija«, tehnološkog i spiritističkog, dok junakinja putem njega komunicira s duhom, svedenim na neidentificirani entitet. Poput neke ezoterične frekvencije koja čuva misterij života. A u Mungiua, smartphonei neprekidno zvone, prekidaju dijaloge, utječu na ritam filma i odašiljaju emocije. I Loachov junak koji ne zna kako se koristi internet, uporno pokušava dobiti službenika socijalnog, ali mu se na telefon stalno javlja Vivaldijeva glazba, jer je veza zauzeta.
Velika nagrada žirija (Grand Prix) pomalo neočekivano otišla je u ruke festivalskom miljeniku, Kanađaninu Xavieru Dolanu i njegovu hormonalno montiranom i režiranom komornom filmu »To je samo kraj svijeta«, čiji dijalozi protiču u diktaturi lica i njihovih tikova. Inače, film je osvojio i nagradu Ekumenskog žirija, što samo dokazuje da canneska »crkva« slijedi naputke pape Franje, iako Dolanov komad ima jednu vruću scenu gej seksa, dok je autor njegova dramskog predloška Jean-Luc Lagarce umro od AIDS-a.
I dok Dolan koristi soundtrack blizak ljetnim večerima u turističkom naselju, heroina filma »Toni Erdmann« Sandra Huller pjeva »Greatest Love of All« od Whitney Houston, iako joj je pritom jako neugodno, što će na novinarskoj projekciji biti popraćeno frenetičnim aplauzom, dosad neviđenim u canneskoj povijesti.
Neočekivana odluka
I u najboljem canneskom filmu, »Aquarius« u režiji genijalnog Brazilca Klebera Mendonce Filha, koji je također nepravedno ostao bez ijedne nagrade, što je sramota par excellence, neponovljiva Sonia Braga pokušava se othrvati mp3 euforiji zavidnom kolekcijom vinila, s Queenovcima čiji će »Fat Bottomed Girls« nadjačati techno orgiju iz susjednog stana. I korineovski film »American Honey« Andree Arnold (Nagrada žirija), igra na non-stop soundtrack, kao da u priču pokušava prošvercati hip-hop mjuzikl, s hardcore raperom E-40 i njegovim »Choices« koji se ponavlja nekoliko puta, iako se naslov filma referira na istoimeni country song Lady Antebellum.
Prilično je neočekivana i odluka žirija da najboljim glumcem i glumicom proglasi Filipinku Jaclyn Jose ua ulogu u filmu »Ma’ Rosa« i Iranca Shahaba Hosseinija za ulogu u filmu »Trgovac«, jer su se Sandra Huller i Peter Simonischek iz filma »Toni Erdmann« već spominjali kao gotova stvar.
A i Zlatna kamera za najboljeg debitanta koja je otišla u ruke Marokanki s pariškom adresom Houdi Benjamini za film »Divines«, priziva »banlieu« duhove »Cura« Celine Sciamma, iako za razliku od nje ne igra na realizam i subjektivnost pogleda, već na šifre.
Najboljim filmom paralelne selekcije »Izvjestan pogled« proglašen je boksački komad »Najsretniji dan u životu Ollija Mäkkija« finskog redatelja Juhe Kuosmanena, kao još jedna, doduše nešto vedrija, reciklaža Kaurismakija.
